O Reino de Galiza

A confrontación con Castela marcou a historia da Galiza desde mediados do século XI. A esta dialéctica responderon as diversas alternativas defendidas polas nosas clases dirixentes até a separación da área castelá do reino galego, formulada, primeiramente, polos monarcas Fernando I e Sancha I e sancionada polo seu neto Afonso VII. Nesta dinámica, a morte de Afonso VII abriu a porta a comezo da incorporación subordinada do Reino de Galiza á Coroa Castelá.

Se ben é certo, que nos estudos sobre a lingua e nos manuais académicos adoitamos tocar a evolución da lingua galega ao longo dos séculos, semella contraditoria a crenza que di que o galego foi un idioma de prestixio no contexto da inexistencia dun Reino ou no mellor dos casos, da súa existencia mais cun papel meramente marxinal.

Os libros de texto dos nosos escolares cínguense na Galiza a esta versión, non tolerándose discrepancia ou crítica sobre a cuestión. Convén termos presente que esta teoría, esta percepción, do mundo medieval peninsular pivota na crenza de, nesas circunstancias, existir a idea dunha España «empeñada en la recuperación del suelo patrio», que estaba baixo poder musulmán, recuperando así a mítica unidade do reino godo.

Apuntamentos sobre o brasón que en Europa identificou o reino da Galiza, concretamente ao longo da segunda metade do século XV. Unhas armerías estas, con cálices e trevos, que mercé da literatura nos conectan con outras nacións atlánticas e nos fan un oco non só entre as pezas literarias, míticas e cabaleiresca de finais do medievo, senón tamén coa iconografía heráldica dos antigos reinos de Europa.